Bir ressam olmamasına rağmen bu resmin sahibi babam.. açlığımın
yoksulluğumun, depremimim fay hattı babam..
Ve aynı zamanda duvar motiflerimdeki yırtıklarda..

Kelimelerle anlasamayan bir çocuktum,
Ansızın büyüme eğilimleri içine girmekten zevk alıyordum sanırım
Atların ucabilecegine inanırdım en azından 'uçsa ne güzel olur lan'
diye düşünürdüm

Atlarımın kanatlarını kıran babam..
Tabi gitarlarımın saplarınıda,
Ve notalara gizlediğim umutlarımıda
Dolayısıyla;
Karaciğerimden başlayan pembe ağrılar
Kalbimde kırmıza kırıklara yol açıyordu
Ve pederin dediğine göre ben abuk sabuk biri olduğum için mavi kanıyordum..

Gereksiz teşbih notu; evet renklerimden yeşili çalanda babam..

'Yeri gelmişken söyleyeyim' notu; uykularımı bölende babam

Belki saçlarıma eli değmemiştir ama suratımdaki nöronların, sinir
sistemime bildirdiğine göre 'elleri fiziki hasar bırakmayacak kadar
yumuşaktır'

Babam ile ilişkileri 2.dayak düzeyine çekme notu:
dört beş cümle önce 'mavi kaniyordum' sözü hükmünü yitirmiştir, eğer
ben mongol veya renk körü değilsem; bildiğiniz koyu kırmızı kanıyormuş
dişlerim

Sonra ben zincir karası rengi düşler içine düştüm
Uzaktan kumandalı bir yanlızlik sardı sol tarafımı
Sonra ben zeytin rengi bir kızın gözlerine üsüstüm

babam televizyon izliyordu
Ben arka odada sistemi yıkmaya çalışıyordum
Annem bulaşık yıkıyordu
Ve babam televizyon izlemeye devam ediyordu
Ben içerde sistemi yıkarken

Ama günün birinde babam annemin burnunu kırmak için bir ceviz kıracağı
aramaya kalkınca;
Ben de devleti bıraktım kendimi yıktım hemde fizik kurallarını
aptallaştıracak bir hızla;
Çünkü annemin burnu o kadar büyük değildi..
Anneme yapılan bu hakareti kaldıramazdım
'kahrolsun cevizler!'

Cesaretimin esaretimin ve gözlerimin sebebiydi o kadın..

O kadının ıslak gözleri yokmu
Ah o kadının ıslak gözleri!!
Evet var
Bana birşey'ler olmaya başlıyordu, küstahlaşıyordum sinsi bir bulut
çöküyordu üzerime
ve ben anlamsızlaşmaya ve ben kahrolası uzakları özlemeye başlıyordum..
Annemin intikamını babam hariç herkesten çıkarıyordum..
Sistemlere baş kaldırıyordum
Ne de olsa korkularım yazının başında bir yerde kırılmış olmalıydı

'babam böyle yumruk atmayı nerden öğrendi'
Acı eşiğim ne ara bu kadar yükseldi ve ben ne zaman blues müziğe bu
kadar ilgi duymaya başladım..

şey'h

peder ! piskopos! bu günahlar nerden çıkıyor..?